Slotgedachte:
Als je voelt dat je vastroest
in een patroon van ieder voor zichzelf
en verstrikt raakt
in een woestenij van hebben en houden,
durf dan de woestijn door:
stap voor stap
de weg van mensen opnieuw gaan,
vragen stellen bij je doen en laten,
je heroriënteren
met een ander horloge
en een ander kompas
in de hand,