Voor dag en dauw ging Maria op weg,
- weg van de vrienden -
op weg naar de plek
waar haar pijn, haar gemis
was neergelegd.
Voor dag en dauw,
nog voor de dag zijn mogelijkheden kon onthullen,
was ze bij de plaats van haar verdriet.
Ze zag leegte, een zwart gat.
Ze stond,
ze onderging,
elk zintuig open,
ze luisterde diep.
Ze hoorde stemmen:
“Het is niet hier dat je moet zijn;
het is niet hier dat je je liefde ontmoet;
het is niet hier dat je te leven hebt.”
Maria keerde zich om – de rug naar de leegte.
Een tuin vol leven lachte haar toe.
Een mens sprak haar toe,
Hij noemde haar naam.
En ze begreep.
Ze voelde dat leven sterker is dan dood en pijn,
dat liefde leeft, over grenzen van dood.
Haar hart gloeide.
Ze liep terug,
terug naar de vrienden,
om die warmte, die vreugde, dat leven
voor hen uit te zingen.
Het was dag geworden, volop dag.
Tekst op de achterkant van het boekje Pasen 2014
Hoog tijd
om uit je winterslaap te ontwaken
je cocon te doorbreken
en de zon van achter de wolken te halen.
Voel de lentewind
een nieuwe warmte
die het dorre kleurt,
een glimlach die ijs doet smelten.
Geef dromen weer een kans
laat optimisme het doemdenken stuiten
laat hoop aan woorden kiemkracht geven,
lenteknoppen die openbreken
in bloesempracht.
Opstaan om te leven
verder gaan
niet blijven staren
op wat voorbij en onomkeerbaar is.
Verrijzen uit het puin.
Leven is sterker
dan het graf van de dood.