Het dorp is een hitsingle van Wim Sonneveld. Het werd in mei 1974 het laatste uitgebrachte nummer van de cabaretier, nadat Sonneveld het jaar daarvoor op 56-jarige leeftijd was overleden aan een hartaanval. | |
Ontstaan Het lied is geschreven in 1965 door Friso Wiegersma op de muziek van Jean Ferrat La montagne. Sonneveld zingt emotioneel over "zijn dorp" bij het weerzien van het door de vooruitgang gehavende Deurne. Maar in een op video vastgelegde uitvoering op toneel (zie YouTube) noemt Sonneveld zelf als tekstschrijver Hugo Verhage. Dit blijk de pseudoniem van Friso Wiegersma te zijn. |
|
Hitverloop De single reikte niet verder dan de 27e positie in de Top 40, maar groeide uit tot een populaire song die enkele keren is gecoverd. Karin Bloemen bracht het nummer op 29 mei 1999 op de markt en in die versie behaalde het de 86e positie in de Mega Top 100. In de Radio 2 Top 2000 staat het tot 2007 bij de beste vijftig songs met als hoogste positie nummer 29 in de 2006-editie. In 2008 stond het nummer op de eerste plek van de Top 100 van het Nederlandse Lied, uitgezonden op Radio 5. Bron: Wikipedia.org |
|
Chantemble zingt "Het dorp" bij "Ode aan het Nederlandse lied" op 18 juni 2022. |
|
Onderstaande videoclip is opgenomen bij De Schaapskooi van Jan en Mariet Muskens op donderdag 30 juni 2011. |
|
Tekst Het Dorp Thuis heb ik nog een ansichtkaart Waarop een kerk een kar met paard Een slagerij J. van der Ven Een kroeg, een juffrouw op de fiets Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets Maar het is waar ik geboren ben Dit dorp, ik weet nog hoe het was De boerenkind'ren in de klas Een kar die ratelt op de keien Het raadhuis met een pomp ervoor Een zandweg tussen koren door Het vee, de boerderijen En langs het tuinpad van m'n vader Zag ik de hoge bomen staan Ik was een kind en wist niet beter Dan dat 't nooit voorbij zou gaan Wat leefden ze eenvoudig toen In simp'le huizen tussen groen Met boerenbloemen en een heg Maar blijkbaar leefden ze verkeerd Het dorp is gemoderniseerd En nou zijn ze op de goeie weg Want ziet, hoe rijk het leven is Ze zien de televisiequiz En wonen in betonnen dozen Met flink veel glas, dan kun je zien Hoe of het bankstel staat bij Mien En d'r dressoir met plastic rozen Refrein De dorpsjeugd klit wat bij elkaar In minirok en beatle-haar En joelt wat mee met beat-muziek Ik weet wel het is hun goeie recht De nieuwe tijd, net wat u zegt Maar het maakt me wat melancholiek Ik heb hun vaders nog gekend Ze kochten zoethout voor een cent Ik zag hun moeders touwtjespringen Dat dorp van toen, het is voorbij Dit is al wat er bleef voor mij Een ansicht en herinneringen Toen ik langs het tuinpad van m'n vader De hoge bomen nog zag staan Ik was een kind, hoe kon ik weten Dat dat voorgoed voorbij zou gaan |